Etrafimda gürültü yapan herşeyin sesini kisip,elimde avcumda icimde zihnimde biriktirdiklerimi, dilimin ucuna getirip getirip söyleyemediklerimi toparlayip ve söyle bir ayaklarimi uzatip bir sigara yakip kendi kendimle konuşmayali çok oldu.
Herkesin vardir bir zihinsel detoks yöntemi benim ki de bu sanirim.Zehrimi böyle akitiyorum ben de yolumu böyle buluyorum. Yazarak ya da yazamayarak bir yol ciziyorum belki kendime...Yepyeni "belki"ler kesfediyorum kendimle igili.."belki de boyle" "belki de soyle" gibi...
Kendi kendime sorduğum "acaba" li sorulari kesin hükümler vermeden yine kendi kendime "belki" lerle cevaplamak en gözde uğraşım son günlerde...
Etrafimdaki kesin hükümlerin,kendinden son derece emin beylik laflarin ve sahiplerinin zehirlerinden ve önyargilarindan bu sekilde ariniyorum arinmaya calisiyorum BELKİ..Sizi de yipratmiyor mu şu etrafinizdaki hiç birsey bilmemekten guc alan cok bilmislik! Sizi de yormuyor mu acinasi,cahil,ama herseyi bilen herseyi kucumseyen binlerce gaf ve gaf sahibi...
Acinasi,acikli,gulunesi belki bunlarin hepsi bosuna yoruyoruz aslinda kendimizi?
Bu kadar laf salatasi yaptiktan sonra simdi bu cumle NİYE? Mİ?
Himmm
Aslinda
Sey
Belki de...
Ya birakalm gitsin iste!
NİYE Mİ?
E NE BİLİYORUZ Kİ?(Montaigne)
Di mi? :))