Dokuz sekizlik..

Pencerenin kenarına oturmuş sokağı seyrediyorum.Evin içinde bir kahve kokusu var ki sormayın.Düşünmek sorgulamak istesemesende sorgulamaya zorluyor seni yüksek dozda kafeini solumak.

Kafeine teslim ettim kendimi artık nikotin eşlik edecek birazdan ona.Delirmeden fincanın dibini görebilirsem ne mutlu bana.

Uyarıcılarla aram iyidir zaten uyuşturuculara nazaran..

Sokağı seyrediyorum ritim aynı.Koşuşturmaca dokuz sekizlik,kaygılar dokuz sekizlik,mutluluklar,hüzünler alabildiğine dokuz sekizlik..

Yeteneksiz dansözler gibiyiz.Ritim kaçırıyoruz sürekli..

Sormadan edemiyorum vuruşların tınısına, yankısına bile izin vermeyecek kadar hızlı tüketmek yaşamı haksızlık değil mi yaşanmışlıklara yaşanacaklara yaşanan anlara?

Yaşama dair,yaşamaya dair,yaşanmışlıklara dair bir kaç söz etmek kimilerine göre fazla iddialı kimilerine göre fazla sıradan..

İddialı geliyor bana şu an,hakkını veremediğin şey hakkında konuşmak küstahlık gibi geliyor..

Ama konuşmazsam delireceğim.İlk kez küstah olmuyorum.Şu hayatı yaşadığımız ritmin küstah armonisi yanında benim küstahlığım hiç bir şey.

 Kalabalık bir yere gidiyorum sokağa atıyorum kendimi ritme ayak uydurmaya çalışırken bu ritmi eleştirmek biraz zor.

 Bir köşeye çekiliyorum yine nikotin ve kafein eşlik ediyor bana.

Görüntü,ses,koku,duygu herşey dokuz sekizlik.Yüz ifadeleri dokuz sekizlik,biradan alınan ilk yudum,sigaradan çekilen ilk nefes,,tatlıdan alınan ilk lokma hepsi dokuz sekizlik..Hızla yaşanan hiç bir şey anlamadan, ardında yorgunluğunu bırakan bir biçimde yaşanılıyor ve tüketiliyor bütün güzel şeyler bizi biz yapan şeyler.Herşey dokuz sekizlik bir hızda oluyor ve bitiyor.

Hislere odaklanıyorum kahvem bitmek üzere,düşüncelere dalıyorum sigara acıtmaya başladı ağzımı.

Neyi sindire sindire yaşıyoruz?.Hangi güzel şeyleri nefes alarak tek vuruşlarla gerçekten duyarak  yaşıyoruz?Hayatın tüm tatlarını güzel bir melodiye dönüştürerek yaşamayı beceremiyoruz..

Hava ön yargı kokuyor, kibir kokuyor,yorgunluk kokuyor.Bir müzik var kulak tırmalıyor.Ritim kaçıyor kaçtıkça. Yeteneksiz dansözleriz biz tam ritmi tutturacakken ışıklar sönüyor,müzik susuyor,perde kapanıyor.

Farkına vardığımız anda birşeylerin,hakkını vermeye karar verdiğimiz anda tüm insanı şeylerin iş işten geçmiş oluyor.

Amatör dansözleriz biz.En sonunda topuğumuz kırılıyor.