Bize aşk..

Bize aşk; zehir zemberek yaşanır diye öğretildi karşındakini zehirleyerek değil..

Bize aşktan bahsedilirken hesapsız sev diye tembih edildi.
Küçük hesaplar uğruna incitilmek bu yüzden kırmış olsa gerek bu kadar kalbimizi...
 Bize söylenenlerle yaşadıklarımız tutmadı o ayrı. İsyana hacet yok.
 Biz herkese aşk'ın bize öğretildiği gibi öğretilmediğini öğrenmiş bulunduk...
Kırılmak farklıymış,kızmaktan öte,hırpalanmaktan öte...Ağlayamıyor bile insan,bağıramıyor bile...
Oturduğun yerde dalıp gidiyorsun yüzünde ne idüğü belirsiz bir gülümseyle...
Annenin sana kalbi,dili kirli insandan uzak dur diyerek ne demek istediğini daha iyi anlıyorsun..
Biz insanları böyle bilmedik ki...
 Kırgınlık hat safhada,kızgınlık ona eşlik ediyor...Ama en kötüsü acıma duygusu...
Beddular etmek geliyor insanın içinden de bedduaya ne hacet kalbi kirlenmesin kimsenin dili kirlenmesin diye acıyarak dualar eder hale geliyorsun insanlara..
.Helal olsun diyebiliyorsun bir de.
.Kızınca taş üstünde taş bırakmayan bu kalbi,kızınca dualar ettirebilecek kadar temizlemiş birileri bu kalpten akıttığı gözyaşıyla...
Güven duygusunun yerini şüphe,sevginin yerini acıma duygusunun alması ve artık söyleyecek tek bir sözün bile kalmaması...
Sevmek bize böyle öğretilmedi ki..
Sevgi böylesine kirlendi mi? Bilemedik ki..Biz sevmekten başımızı kaldıramadık biz aşk'tan yorgun düştük..Sevgiler ne hale gelmiş takip edemedik...
Nazım'ın dizeleri kör etmiş gözümüzü..Biz bir başka sevdik o yüzden "başka" sevemedik...
Başka sevdik gör bak ne hale geldik...
Kusura bakma sevgili hakkımızı sana helal edemez hale geldik...